Bobtail japoński to rasa rzadko spotykana w Europie. Króluje głównie w Japonii i to z tym krajem wiąże się jego pochodzenie. Charakterystyczny krótki ogon kotów tłumaczony jest wieloma legendami, dodajmy dość krwawymi. Mówi się, że to Noe na Arce przytrzasnął drzwiami ogon bobtaila, dlatego jest on tak krótki. Istnieje też opowieść o japońskim cesarzu, który kazał kotom obcinać ogony za karę – miały bowiem wzniecić pożar jednego z japońskich miast. Jest też opowieść o kocicach, które obgryzały po porodzie ogon potomstwu, by celtyccy wojownicy nie mogli sami ich obcinać jako trofeum przywiązywanego do hełmów, w wyniku czego wiele kotów umierało w cierpieniu. Ale dość tych smutnych opowieści, bo przecież japoński bobtail to symbol szczęścia i powodzenia, umieszczany na wielu dziełach sztuki, a jego wizerunek, z podniesioną łapką strzeże wielu wejść do japońskich domów i sklepów.
Bobtail japoński – budowa zewnętrzna
Bobtail jest rasą bardzo starą, prawdopodobnie naturalną. Słynny krótki „złamany” ogonek jest efektem działania genu recesywnego. Są to koty średniej wielkości: kocur waży około czterech kilogramów, kotka najwyżej trzy. Na dobrze umięśnionym tułowiu osadzona jest trójkątna głowa w typie orientalnym z wyraźnymi policzkami. Oczy są duże, lekko skośne, w kolorze odpowiadającym barwie umaszczenia. Znakiem rozpoznawczym jest krótki ogon, przyozdobiony puszystym włosem. Bardziej przypomina ogon króliczy. Ogon jest nie tylko krótki, ale może być zagięty lub zwinięty. Brak ogona dyskwalifikuje kota jako przedstawiciela rasy. Sierść jest puszysta, o długości max 7 cm. Najbardziej cenionym umaszczeniem jest tzw. tricolor, czyli koty o sierści biało-rudo-czarnej. Koty o sierści w takiej barwie mają przynosić szczęście swoim właścicielom. „Zakazane” natomiast jest umaszczenie: colorpoint, czekoladowe i liliowe.
Bobtail japoński – usposobienie
Uchodzą za świetnych towarzyszy człowieka. Inteligentne, ciekawskie świata, towarzyszą właścicielowi we wszystkich czynnościach, które on wykonuje. Mogą nawet wspólnie oglądać telewizję. Nie lubią samotności i, pozostawione dłuższy czas same, są zaniepokojone i rozdrażnione. Takie zachowania wynikają z faktu, że bobtail japoński był zawsze blisko człowieka. Przodkowie kota zamieszkiwali cesarskie pałace, odległe klasztory, bogate i biedne domy, a także żyły na ulicy. W tym czasie wykształciły cechy, które pozwalają im być doskonałymi towarzyszami: czujnymi i inteligentnymi. Chociaż bywają niezależne, nie pogardzą czułością i przytulaniem. Uwielbiają zadania, wymagające od nich zaangażowania. Doskonale znajdują się w nowych sytuacjach, dzięki czemu są doskonałymi kotami wystawowymi. Szybko się uczą nowych sztuczek – potrafią nawet aportować. Są niezwykle „rozgadane”, dysponując całą gamą dźwięków, chętnie i często wydawanych. Dobrze reagują na inne zwierzęta i lubią bawić się z dziećmi.
Bobtail japoński – zdrowie
Są to koty uważane za bardzo zdrowe. Na szczęście nie są obarczone żadną genetyczną chorobą. Nawet gen, który odpowiada za zmodyfikowany ogon, nie powoduje innych deformacji i nie wpływa negatywnie na układ kostny zwierzęcia. Bobtail, przy właściwej opiece, może żyć 12 – 16 lat. Należy jednak pamiętać, by kocięta pochodziły ze sprawdzonych hodowli. Cena zwierzęcia z hodowli jest wtedy dość wysoka (w Polsce zaczyna się od 11 tys.), ale mamy pewność, że nasz kot będzie zdrowy, bez ryzyka chorób genetycznych.
Jak dbać o bobtaile?
Najważniejsze jest oczywiście szczotkowanie. Nie jest zbyt kłopotliwe, wystarczy gumową szczotką, lub grzebieniem o szeroko rozstawionych zębach, przeczesywać sierść raz w tygodniu, pamiętając jednocześnie o ogonie. W czasie linienia kota czynność musi być powtarzana częściej. Ponieważ włos na ogonie jest nieco dłuższy i rośnie w różnym kierunku – trzeba mu nadać odpowiedni kształt. Te wskazówki dotyczą zarówno odmiany krótkowłosej, jak i długowłosej. Do czesania koty przyzwyczaja się od małego. Wtedy będzie to dla nich rodzaj pieszczoty i zabawy. Raz w tygodniu trzeba skontrolować uszy i zadbać o przycinaniu pazurków. Należy też pamiętać, że bobtail japoński jest, ze względu na skąpy podszerstek, wrażliwy na opady i zimno. W chłodne lub mokre dni najlepiej zostawić go w domu i zapomnieć o spacerach. W przypadku pielęgnacji warto pamiętać nie tylko o pielęgnacji zewnętrznej, ale i stymulacji intelektualnej kota. Drapaki z półkami, wędki, maty i inne zabawki to obowiązkowe sprzęty, które sprawią, że kot będzie radosny i zadowolony.
Bobtaile – co jeszcze warto wiedzieć?
W Europie japońskie bobtaile są bardzo rzadkie, natomiast w samej Japonii to trochę takie nasze dachowce. O ile w dawnych czasach ich właścicielami mogła być jedynie rodzina cesarska i najwyżsi szogunowie, to obecnie jest to rasa dość powszechna i nie uchodząca w Krainie Kwitnącej Wiśni za ekskluzywną. Nadal jednak pozostaje symbolem szczęścia i powodzenia. Świat odkrył japońskie bobtaile za sprawą Amerykanów. Szczególnie do upowszechnienia bobtaila japońskiego przyczyniła się Elisabeth Frered, dzięki której rasa została uznana w 1971 roku przez CFA, a pięć lat później dopuszczona do udziału w wystawach. I dobrze, bo to koty piękne i inteligentne.
Tekst: Bogumiła Pierzchanowska
Fot: Bing AI