Cane corso italiano, jak sama nazwa rasy mówi, pochodzą ze słonecznej Italii, a dokładniej z południa tego kraju. Służyły jako psy do walk z innymi zwierzętami oraz jako psy bojowe podczas bitew w Cesarstwie Rzymskim. Podróżowały także z rzymskimi legionami, jako psy stróżujące i służące do polowań.
Nazywane są ,,potomkami rzymskich molosów??. Dzisiejsze cane corso italiano różnią się od swoich przodków nieco inną budową ciała. Pierwsze dokumenty i obrazy, wskazujące na istnienie tej rasy pojawiły się w czasach renesansu. Nieco później, w czasach obydwu wojen, nastał ciężki okres dla cane corso, gdyż zdecydowana większość ich przedstawicieli wyginęła. Dopiero pod koniec lat 80 XX wieku we Włoszech, został opisany wzorzec tych psów i prawie 10 lat później, oficjalnie cane corso italiano zostały uznane za rasę.
Wygląd przedstawicieli tej rasy
Niewątpliwie są to duże psy i na pierwszy rzut oka swoją muskulaturą robią wrażenie groźnych. Ich ciało jest dobrze umięśnione, harmonijne, mają prostu grzbiet i nieco opadający zad. Rzeczą, która mocno rzuca się w oczy, jest ich głęboka, szeroka i mocna klatka piersiowa oraz szyja. Posiadają również skracany na 4 kręgu, dość wysoko osadzony ogon. Pomimo całej muskulatury, nie powinny sprawiać wrażenia ociężałych, lecz silnych i eleganckich.
Dopuszczalne maści to czarna, szaro-łupkowa, szara grafitowa, płowa, pręgowana, jasnoszara, jelenia czerwień. Dopuszczalne są małe, białe znaczenia na grzbiecie nosa, przedpiersiu i stopach. Włos okrywowy jest krótki, towarzyszy mu też niezbyt gęsty podszerstek.
Wzorzec rasy wymaga wzrostu 64-68cm w kłębie u psów i 60-64 cm u suk. Dopuszczalna waga to odpowiednio 45-50 kg i 40-45kg.
Charakter i wychowanie cane corso italiano
W charakterze tej rasy można znaleźć zarówno cechy cudownego, idealnego rodzinnego psa, jak i cechy sprawiającego kłopoty czworonoga. To od właściciela zależy, jakie przymioty się uwydatnią i utrwalą. Nie można bowiem zapominać, że w genach cane corso są zapisane pewne skłonności po długo utrwalanych cechach przodków, którzy nie służyli jako psy do zabaw.
Mając konsekwentnego właściciela, który będzie autorytetem i będąc odpowiednio szkolonym od małego, cane corso italiano to świetni, domowi towarzysze. Pomimo swoich rozmiarów, nie wymagają zbyt dużej ilości ruchu ? są typowymi, kanapowymi pieszczochami, których ciężko zazwyczaj zwlec na przykładowo, poranne bieganie. Pies tej rasy, domowników będzie otaczał opieką i darzył sympatią, czego jednak nie można powiedzieć o sąsiadach i obcych za płotem. W jednej chwili cane corso italiano z kanapowego lenia, zamienia się w groźnego obrońcę. Nie można więc dać się zwieść.
Te psy są bardzo inteligentne, można nawet niekiedy stwierdzić, że aż za bardzo. Kiedy dostaną pewną komendę, zamiast natychmiastowo i bezwarunkowo ją wykonać, muszą najpierw przemyśleć, czy im się to opłaca i czy jest ona konieczna. Mogą nawet udawać, że nie wiedzą, o co je prosimy, żeby tylko nie wykonać polecenia. Na szczęście odpowiednio ustalone zasady wychowania nie powinny dopuścić do takich sytuacji.
Zdrowie ,,potomków rzymskich molosów??
Jako psy należące do ras dużych, cane corso italiano mają tendencję do skrętów żołądka, zatem trzeba pamiętać o dobieraniu odpowiednich dawek pokarmu i ograniczeniu aktywności ruchowej zarówno tuż przed, jak i po posiłku. Stawy tych czworonogów również są narażone na dolegliwości, zwłaszcza na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych, dlatego ważne jest sprawdzenie odpowiedniej hodowli i stała kontrola weterynaryjna. Wśród osobników tej rasy zdarzają się także przypadki chorób oczu ? zapalenia trzeciej powieki, czy też zwichnięcia gruczołu trzeciej powieki. Zadbane, dobrze odżywiane cane corso cieszą się dobrym zdrowiem i dożywają zwykle wieku mniej więcej 10 lat.