Dokładne początki rasy nie są dokładnie znane, istnieją wzmianki o tym, że do Europy sprowadzili je Fenicjanie, natomiast jak trafiły akurat do Wielkiej Brytanii ? nie wiadomo. Z pewnością jednak trafiły do Cesarstwa Rzymskiego podczas podbijania Anglii przez Cezara. Wzbudziły one zachwyt i respekt swoją ogromną posturą oraz bojowością, toteż zostały wykorzystywane jako psy do walk z dużymi zwierzętami.
Późniejsze lata wiązały się również z takim wykorzystaniem tych psów, także w Anglii, gdzie z kolei służyły do walk i polowań na niedźwiedzie, dziki, czy inną, dużą zwierzynę. Dopiero w 1835 roku parlament angielski zabronił takich ,,rozrywek??, co nie powstrzymało ludzi przed dalszym praktykowaniem takich widowisk. Jedyną różnicą była tylko zmiana psów ? z mastiffów angielskich zrezygnowano ze względu na ich rozmiary i przyuczano mniejsze rasy. W związku z brakiem ,,popytu?? na te potężne psy, a także przez okres dwóch wojen światowych, omal nie doszło do ich wymarcia. Na szczęście udało się zrekonstruować tę rasę i dziś służą jako psy towarzyszące i stróżujące.
Wygląd
Mastiffy angielskie niewątpliwie są dużymi, masywnymi psami. Wysokość w kłębie zaczyna się od 70cm u samców i od 66cm u suk. Waga natomiast odpowiednio wynosi minimum 100kg i 75 kg. Istnieją natomiast pewne odchylenia od tych wartości, gdyż podczas rekonstrukcji rasy (a odbywało się to w różnych miejscach na świecie) powstało kilka linii różniących się nieco budową ciała i psychiką. Głowa mastiffa jest kwadratowa z dość krótką kufą i opadającymi faflami; uszy są umieszczone dość wysoko i klapnięte okalają policzki; szczęki mocne i silne. Sylwetka jest muskularna, zwłaszcza głęboka i szeroka klatka piersiowa robi wrażenie. Także łapy tego psa są dobrze rozwinięte i krzepkie, o grubych kościach. Szata tej rasy jest krótka i występuje w kolorze morelowym, płowym, moręgowatym. Nie sprawia raczej kłopotów pielęgnacyjnych, natomiast uciążliwe może być linienie dwa razy do roku oraz nadmierne ślinienie.
Charakter i wychowanie mastiffa angielskiego
Wbrew pozorom współczesny mastiff nie ma w sobie zbyt wiele po swoich przodkach ? i całe szczęście. Ten olbrzym cechuje się niecodzienną wiernością i opiekuńczością, swoje zainteresowanie kieruje mocno na rodzinę, czyli jego stado. Z takim obrońcą można spać spokojnie, gdyż odstraszy każdego włamywacza chociażby sowim wyglądem. Jest bardzo wrażliwy, więc wychowanie go wymaga odpowiednich metod. Bicie, czy drażnienie psa i robienie mu ,,na przekór?? skończą się na pewno na niepokornej, a nawet agresywnej odpowiedzi czworonoga. Nie jest to podopieczny, który da sobie ,,w kaszę dmuchać??, ponieważ jego duma i upór mu nie pozwalają. Właściciel od małego szczeniaka powinien zaznaczyć hierarchię w stadzie i zachować żelazną konsekwencję. Powinien niejako być podobny do przedstawiciela tej rasy ? spokojny, opanowany i wytrwały. Mastiff angielski, który był odpowiednio szkolony i jest obdarowywany miłością, na pewno będzie świetnym i oddanym członkiem rodziny.
W kontaktach z innymi psami bywa różnie ? jeśli one nie mają złych zamiarów, z reguły kolosy nie dążą do konfliktu, gdyż świetnie zdają sobie sprawę ze swojej wyższości i przewagi. Jeżeli jednak obcy pies będzie chciał zaznaczyć swoją dominację, mastiff może zareagować agresywnie.
Zdrowie
Rasa ta cieszy się całkiem dobrym zdrowiem. Jak większość dużych ras, ma jednak niestety skłonności do skrętów żołądka, dlatego dzienną porcję jedzenia należy mu podzielić na co najmniej dwa posiłki i unikać aktywności fizycznej przed oraz po skonsumowaniu. Drugą przypadłością wynikającą z ich rozmiarów jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. Specyficzna budowa oczu predysponuje te psy także do problemów z wywijaniem i podwijaniem się powiek.
Wbrew pozorom nie wymagają dużej ilości ruchu, jednak nie nadają się do mieszkania. Trzy średniej długości spacery i przestronny dom z ogrodem to przepis na doskonałe warunki dla mastiffa. Należy zaznaczyć jednak, że są to psy dość kosztowne ze względu na ilość pochłanianego przez nie jedzenia.