Pointer to doskonały pies myśliwski. Charakterystycznym wzorcem rasy jest postawa z podniesioną wysoko głową skierowaną w stronę potencjalnej ofiary, do tego dochodzi uniesiony ogon i wzniesiona przednia noga. Tak prezentują się pointery na dawnych obrazach angielskich mistrzów. Dorosły pies tej rasy mierzy około 70 cm, a waży 30 kg, suki są nieznacznie mniejsze. Dożywa trzynastu lat.
Pochodzenie
Co do pochodzenia psa trwają na ten temat spory, chociaż jest uznawany za jedną z najstarszych myśliwskich ras hodowanych w Anglii, znanej z miłośników polowań. Najprawdopodobniej pochodzi z Hiszpanii, chociaż mówi się, że przodkowie pointerów mogły wywodzić się z Portugalii, Francji, a może Włoch. Sama nazwa psa charakteryzuje jego początkową funkcje. Był on szkolony do odnajdywania ptactwa i zajęcy, a następnie ich wystawiania. „Point” po angielsku oznacza wskazywać. W momencie odnalezienia zwierzyny, dobrze wyszkolony pies miał zastygać w charakterystycznej pozycji zwanej „stójką”. Dopiero na komendę myśliwego, mógł wypłoszyć tropione zwierzę i na tym kończyło się jego zadanie. Rasa była krzyżowana, by można było wyselekcjonować najbardziej pożądane cechy. Szczyt popularności pointera przypada na osiemnasty wiek, kiedy powszechnie zaczęto używać, podczas polowań, broni palnej. Psy tej rasy nie bały się wystrzału i dzielnie towarzyszyły myśliwym. W czasie drugiej wojny światowej populacja pointerów została drastycznie zmniejszona. Jej ostateczny wzorzec został zatwierdzony w 1970 roku. Obecnie rasa nie cieszy się już tak wielką popularnością. Ma jednak szerokie grono zwolenników w Wielkiej Brytanii.
Pointer -usposobienie
Należy pamiętać, że pointer to typowy pies myśliwski, niezwykle energiczny i potrzebujący dużo ruchu. Idealnie odnajdzie się w rodzinie aktywnej, stawiającej mu wyzwania. Jest to rasa psów bardzo ambitnych – nie można ich traktować jak rodzinnej przytulanki. Nie znosi samotności, więc jako psa towarzyszącego nie powinny go wybierać osoby spędzające cały dzień poza domem. Owszem, pointera można zostawić na kilka godzin, ale tylko wtedy, kiedy wcześniej zapewni mu się dużą dawkę ruchu i aktywności. Pointer wybiera sobie wśród domowników „głowę rodziny” i jest jej bezgranicznie wierny. Lubi dzieci i bywa dla nich czułym opiekunem, ale zawsze trzeba pamiętać, by nauczyć dziecko zasad obchodzenia się z psem. Na spacerach należy pointera trzymać mocno, bo nawet w najbardziej posłusznym zwierzaku może odezwać się instynkt łowczy i, bez względu na okoliczności, pobiegnie za napotkanym kotem lub innym zwierzakiem. Dobrze „dogaduje się” z innymi zwierzętami domowymi pod warunkiem, że jest z nimi wychowywany. Nie jest dobrym psem stróżującym – z radością wita w domu wszystkich odwiedzających. Nie jest to też pies, który sprawdzi się w mieszkaniu. Jego środowiskiem naturalnym jest wieś, doskonale czuje się na dużej przestrzeni, gdzie może pobiegać i się swobodnie wyhasać.
Wychowanie
Jest to rasa psów inteligentnych, które szybko i chętnie uczą się nowych rzeczy. Zdecydowanie lepiej dostarczać mu przy nauce pozytywnych bodźców. Nie znosi agresji i zachowań przemocowych. Jeśli ktoś go skrzywdzi, zapamięta to na długo i nie będzie posłuszny osobie, której nie akceptuje. Przy wychowaniu i nauce należy od początku wprowadzać określone zasady i wymagać posłuszeństwa – zawsze jednak łagodnie i w sposób jasny. W okresie dzieciństwa jest bardzo energiczny i mocno rozrabia. Z czasem jednak, przy jasno określonych zasadach, pokornieje i staje się psem posłusznym, uważnym, reagującym na polecenia właściciela. Potrzebuje uwagi właściciela i dobrego treningu. Jeśli nie można mu tego zapewnić, dobrze jest poszukać pomocy psiego trenera.
Pointer – zdrowie
Pointery to psy z reguły zdrowe. Niektóre osobniki mogą mieć dysplazję stawów biodrowych, często alergie, choroby oczu. Psy o białym umaszczeniu bywają narażone na głuchotę. Do wielu zalet pointera należy zaliczyć odporność na zróżnicowane warunki atmosferyczne. Radzą sobie dobrze w dni upalne i wtedy, kiedy jest zimno. Najszczęśliwsze są, kiedy ich łowczy instynkt zostanie zaspokojony. Wśród psów myśliwskich uchodzą za arystokrację.