Szynszyl mały należy do małych ras królików, które charakteryzują się wagą od 2,5 kg do 3,3 kg w przypadku osobników dorosłych. Jego historia wiąże się nieodłącznie z Francją i rozpoczyna się w XIX wieku, kiedy to po skrzyżowaniu rasowych, ale także i mieszańców uzyskano tę wyjątkową rasę. Skrzyżowaniu uległy szare i niebieskie odmiany, dając efekt, jaki dziś możemy zobaczyć.Za jej założyciela uważa się Francuza ? N.J. Dybowskiego. Ich nazwa wzięła się właśnie z podobieństwa tych królików do szynszyli południowoamerykańskiej, a zasłużona popularność sięga nie tylko Anglii czy Niemiec, ale także Polski, Słowacji i Czech.
Wygląd
Ciało szynszyla małego jest krępe i silne. Głowa dość krótka, szeroka, jednak harmonijnie stapiająca się z ciałem, krótka szyja przykryta gęstą warstwą futra. Uszy stojące, mocno owłosione i mięsiste, ich długość zazwyczaj wynosi 9-10,5 centymetrów. Łapki królika są dość krótkie, ale za to silne. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, patrząc na szynszyla małego jest jego piękna, gęsta i charakterystyczna okrywa włosowa z równie gęstym podszerstkiem. W przypadku tej rasy istnieje tylko barwa szynszylowata, która charakteryzuje się trójwarstwowym układem kolorów każdego włosa. Przy skórze dominuje jasna barwa, w części środkowej szara, a im bliżej wierzchołka, tym bardziej staje się czarna
.
Hodowla szynszyla małego
W hodowli króliki te są niełatwe i dość wymagające. Potrzebują bardzo dobrych warunków do życia, to znaczy przede wszystkim czystej, suchej klatki z dużą ilością ściółki. Pomimo, iż nie należą do największych, także potrzebują sporo ruchu, więc ten aspekt także należy wziąć po uwagę przy wyborze i przygotowaniu miejsca życia królika. Potrzebują stałego dostępu do siana. Z jedzeniem jednak należy uważać, ponieważ szynszyl mały ma tendencję to tycia, a nadwaga może skutkować chorobami wątroby, zapaleniem jelit, nie wspominając już o konsekwencjach dla dość krótkich łapek podtrzymujących całe ciało. Jako, że rasy małe są najczęściej naszymi pupilami domowymi, często nie możemy się powstrzymać przed podaniem podopiecznemu kolejnego smakołyku. Warto wtedy pomyśleć o skutkach zdrowotnych takiego rozpieszczania.
Problemy, które możemy spotkać decydując się na zakup szynszyla małego mogą także dotyczyć jego zachowania. Z natury niełatwo ufa ludziom, a nasze narzucanie się może spowodować nadmierny lęk, a nawet agresję, gdy królik poczuje się zagrożony. Z osobnikiem tej rasy należy szczególnie powoli i cierpliwie, spokojnie się zapoznawać. Oswojenie najprawdopodobniej nie będzie łatwe ze względu na ich wrodzoną płochliwość. Nie należy się jednak zrażać początkowymi trudnościami, a dłuższa praca zakończona sukcesem zapewni większą satysfakcję. Oczywiście trzeba pamiętać, że każdy osobnik jest inny i są możliwe odstępstwa od danego wzorca rasowego.
Jeśli zamierzamy założyć hodowlę szynszyla małego, zalecane jest, aby wybrać króliki o odcieniu futra średnim, gdyż takie ma najwięcej międzybarw (gama kolorów zaczyna się na bardzo jasnym szarym, niemal białym, a kończy się na czarnym). Ta właściwość jest bardzo pożądana przez wzorzec rasowy, a więc dane osobniki i ich miot będą miały większą wartość.
Rzeczą, o której także warto wspomnieć przy tej rasie jest ich podatność na choroby, która jest znacznie większa niż u innych. Przed zakupem przedstawiciela tej rasy trzeba się zastanowić, czy jesteśmy w stanie zapewnić mu odpowiednie warunki, fachową opiekę i czy będzie on odpowiadał naszemu stylowi życia.
Płodność
Króliki te jako, że należą do ras małych, osiągają dojrzałość płciową około 5-7 miesiąca życia, lecz nie należy od razu ich rozmnażać, gdyż będzie to prawdopodobnie skutkowało mniejszym i słabszym miotem, a w dodatku nie jest to korzystne dla tak młodej samicy. Ciąża trwa około 30 dni i podczas niej trzeba szczególnie zadbać o dobre warunki i odpowiednią dietę samicy. W tym czasie, a także przy odchowywaniu młodych królice mogą być agresywne i należy zachować dystans. Liczebność miotu zazwyczaj waha się między 2-4 osobnikami.