Większość zwierząt domowych kojarzy się z psami, kotami, chomikami, świnkami morskimi czy królikami. Te futrzaki to najchętniej i najczęściej towarzyszące nam pupile. Ale lista zwierzaków, które można trzymać w domu, jest znacznie dłuższa. Znajdują się na niej także gatunki egzotyczne i nie brakuje osób, które je wybierają. Ale trzeba pamiętać, że takie zwierzątko nigdy nie stanie się typowym, domowym pupilem. Posłuszeństwo, uległość i lojalność nie leżą w ich naturze.
Dzika natura
Niektóre gatunki zwierząt egzotycznych można legalnie hodować w domu, bez konieczności spełnienia żadnych formalnych wymogów. Nie mówimy tu o drapieżnych kotach, gadach czy jadowitych wężach, choć i z nich część osób próbuje zrobić domowego pupila. Mowa raczej o małych gatunkach, przy których wciąż jednak trzeba pamiętać, że najbardziej nawet sympatyczna mordka należy do zwierzęcia dzikiego, wyrwanego z naturalnego środowiska, w którym nie było miejsca dla człowieka. To oznacza, że posłuszeństwo i uległość nie są cechami, które leżą w ich naturze, a współpracę i naukę w większości przypadków podejmują niechętnie. Opiekun musi pogodzić się z faktem, że dla swojego ulubieńca będzie przede wszystkim źródłem pożywienia, nie przyjacielem.
Hodowla zwierzęcia egzotycznego to też z pewnością większa odpowiedzialność i wymagania. Trzeba bowiem stworzyć mu warunki maksymalnie zbliżone do tych, jakie panują w jego naturalnym środowisku oraz zabezpieczyć dom czy mieszkanie w taki sposób, żeby zwierzak nie mógł uciec. Dla egzotycznego zwierzęcia, ucieczka na wolność jest równoznaczna ze śmiercią.
Jakie gatunki można hodować w domu?
Jeż pigmejski
Fot. Kenny Belue, pexels.com
To zwierzak o łagodnym usposobieniu, który nie stwarza zbyt dużych problemów w kwestii hodowli. Wystarczy zapewnić mu schronienie w ogrzewanym terrarium i dostarczać odpowiedni pokarm, na który składają się owady, owoce i korzonki. W takich warunkach jeż pigmejski może żyć nawet 8 lat. Gatunek charakteryzuje się łagodnym usposobieniem, w żaden sposób nie bywa agresywny, ale – tak jak wszystkie jeże – jest gatunkiem nocnym. W porze swojej aktywności bywa dość hałaśliwy.
Fenek
Fot. fgcreative83, pixabay.com
Fenek, najmniejszy przedstawiciel rodziny psowatych, cieszy się ogromną popularnością. To przede wszystkim zasługa jego nietypowej urody, dzięki której przypomina małego psiaka lub kota z wielkimi uszami. To jednak tylko pozory. Pod względem zachowania, fenek nie jest podobny do żadnego domowego pupila. Jest nieufny i zdystansowany, nie oczekuje towarzystwa człowieka i nie okazuje wdzięczności. Bywa, że zachowuje się agresywnie, także wobec dzieci. Opiekun fenka musi zapewnić mu odpowiednie warunki, przede wszystkim w kwestii żywienia. W naturze jego jadłospis składa się z ptaków, małych gadów, owadów i jaj.
Marmozeta
Fot. João Saplak, pexels.com
Marmozeta to niewielka, osiągająca do 37 cm małpka z rodziny pazurkowców. Marmozety są niezwykle inteligentne i jako jedne z nielicznych zwierząt egzotycznych, chętnie uczą się nowych rzeczy. Szybko też rozumieją, czego im nie wolno. Potrafią mocno przywiązać się do swojego opiekuna, ale potrzebują więcej zainteresowania niż pies czy kot. Tej sympatycznej małpce trzeba z pewnością poświęcać bardzo dużo czasu i uwagi.
Skunks
Fot. pngtree.com
Skunksa ludzie wolą nie spotykać na swojej drodze, bo przestraszony broni się, opryskując zagrożenie wyjątkowo cuchnącą i drażniącą oczy cieczą, której odór jest trudny do usunięcia. Dotyczy to jednak skunksów żyjących na wolności. Osobniki pochodzące z hodowli są pozbawiane gruczołów wytwarzających tą naturalną broń. Skunks ma kilka cech, które czynią go dobrym zwierzakiem domowym – spokojną naturę, leniwe usposobienie i brak agresywności. Mimo tego, chociaż skunks nie pogardzi krótką wymianą czułości, na jego posłuszeństwo raczej nie należy liczyć.
Lotopałanka karłowata
Fot. licencja Adobe
Sympatyczny torbacz nie jest jeszcze zbyt popularny jako pupil domowy, ale jego hodowli zaczyna stopniowo przybywać. Zwierzak osiąga do 30 cm długości, a jego waga nie przekracza 150 g. Lotopałanki mają popielate lub brązowe futro i wielkie oczy, które są najbardziej charakterystyczną cechą tego gatunku i które topią każde serce. W warunkach domowych oswajają się dość szybko, ale są bardzo płochliwe. Trzeba pamiętać, że w naturze żyją w stadach, więc nie powinny być trzymane pojedynczo. Dwa osobniki to absolutne minimum.
Uistiti białoucha
Fot. limoo, pexels.com
Uistiti białoucha to kolejna sympatyczna małpka hodowana w domach. Zwierzątko osiąga do 20 cm długości, a jego waga nie przekracza 400 g. Podobnie jak marmozeta, uistiti jest inteligentna i chętna do nauki. Małpki, aby były szczęśliwe i miały optymalne warunki, powinny być trzymane w parach lub małych haremach.
Achatina
Fot. Vika_Glitter, pixabay.com
Achatina to afrykański ślimak lądowy, który nie jest zbyt kłopotliwy w hodowli, o ile opiekun będzie w stanie zapewnić mu odpowiednią przestrzeń. Achatina to naprawdę spore osobniki. Osiągają 30 cm długości, a ich waga dochodzi do 500 g. Nie obejdzie się więc bez zakupu naprawdę dużego terrarium.
Kapibara
Fot. Yu-Chen Huang, pexels.com
Kapibary to gryzonie często wybierane na zwierzęta domowe. Małe futrzaki wyglądają sympatycznie i są łatwe w utrzymaniu. Kiedy dorosną, osiągają jednak wielkość średniego psa, a ich waga może dochodzić nawet do 60 kg. Leniwy roślinożerca nie przedstawia dużych potrzeb hodowlanych, z jednym wyjątkiem – potrzebuje naprawdę dużej przestrzeni.
Żeneta zwyczajna
Fot. _amparo_2, pixabay.com
Żeneta zwyczajna to niewielki drapieżnik, charakteryzujący się smukłym, wydłużonym ciałem, gęstym futrem i długim, puszystym ogonem. Jest dośc łagodna i stosunkowo łatwo się oswaja, ale potrafi też pokazać pazurki. W naturze wiedzie samotne życie, w domu również nie potrzebuje towarzystwa. Żeneta nie jest specjalnie trudna w utrzymaniu. Podstawą jej jadłospisu są ryby słodkowodne, zjada też drobne gryzonie, ptaki i owady.
Kameleon
Fot. ELG21, pixabay.com
Kameleon to z pewnością oryginalny okaz. Kameleony są często spotykane w sklepach zoologicznych, ale wbrew pozorom nie należą do najłatwiejszych i najtańszych w utrzymaniu zwierząt. Sporo kosztować może już zakupienie całego wyposażenia do hodowli. Gady te wymagają możliwie najlepszego odwzorowania ich środowiska naturalnego, a to oznacza, że hodowcy muszą zadbać o takie aspekty jak wybór odpowiedniego terrarium, a także zapewnienie zwierzęciu prawidłowej temperatury, wilgotności i dostępu powietrza. Wymagający jest również proces oswajania– kameleony raczej nie lubią być dotykane i głaskane.
Dorota Filip
