Inteligentne, ciekawskie, towarzyskie, wierne swojemu właścicielowi – tak o papugach kakadu mówią wszyscy, którzy mieli w domu tego egzotycznego ptaka, w naturze zamieszkującego Australię i Azję. Na wolności żyją w stadach liczących nawet 100 osobników i są powszechnie uważane… za szkodniki. Nic dziwnego, bo potrafią niszczyć całe uprawy, a nawet drewniane domy i do tego są niezwykle głośne. Zdenerwowane ptaki potrafią wydawać dźwięki o głośności porównywalnej do startu myśliwca.
Papuga kakadu w domu – czy to dobry pomysł?
Słysząc takie rekomendacje można się zastanawiać, czy kakadu to papuga, którą warto mieć w domu. Oczywiście, że tak! Pod warunkiem, że będziemy pamiętali, że to żywe zwierzę, któremu musimy zapewnić należytą opiekę, żywienie i pielęgnację. I w dodatku jest to domownik o silnej osobowości i charakterze, któremu trzeba codziennie poświęcać dużo czasu i odpowiednio go stymulować. Zanim zdecydujemy się na zakup papugi kakadu, warto poznać tego egzotycznego przybysza.
Papuga kakadu – charakterystyka
Udomowione kakadu są prawdziwymi towarzyszami codziennego życia człowieka, ale trzeba umieć z nimi postępować. Uchodzą za ptaki niezwykle inteligentne i szybko przywiązujące się do człowieka. Swojemu właścicielowi okazują niezwykłe przywiązanie i bezgraniczne oddanie. Bywa to niekiedy niebezpieczne, bo często są zazdrosne i nie lubią samotności. Jeśli właściciel okazuje im zbyt mało zainteresowania, potrafią w dość dotkliwy sposób okazać swoje niezadowolenie, niszcząc sprzęty domowe, a nawet dziobiąc ludzi. Kakadu nie można traktować jak jeszcze jednego członka rodziny, bo potrafi to wykorzystać. Dobrym pomysłem jest hodowla dwóch ptaków, bo wtedy następuje idealny balans i kakadu nie będą się nudzić, chociaż, jeśli będzie to samiczka, jej partner może ją czasami atakować. Idealnym sprawdzianem, że ptaki się akceptują, będzie moment, kiedy wzajemnie będą czyścić sobie pióra. Doświadczeni hodowcy potwierdzają, że ptaki te idealnie naśladują ludzi, można ich nawet nauczyć pojedynczych dźwięków i słów. Uwielbiają bawić się i eksplorować mieszkania, ale nie można zostawiać ich bez nadzoru, bo mogą spowodować sporo zniszczeń.
Papuga kakadu – wygląd
Kakadu to duża papuga osiągająca nawet 30-70 cm. Jej charakterystyczną cechą jest czub na głowie. W naturze ptaki dożywają nawet 60 lat, ale w warunkach domowych zazwyczaj kilkanaście, czyli hodowla jest zobowiązaniem na lata. Najpopularniejsze odmiany to:
- Kakadu czarna (inaczej żałobnica palmowa) osiągająca około 60 cm; czarne upierzenie jest przełamane czerwonymi piórami w okolicy dzioba; czub na głowie jest w kolorze ciemnym.
- Kakadu ognistoczuba ma upierzenie łososiowe, czub w trzech kolorach: czerwonym, białym i żółtym, a skrzydła białe.
- Kakadu różowa ma skrzydła, grzbiet i ogon w kolorze szarym, natomiast umaszczenie pod brzuchem, w okolicy szyli i dzioba – różowe; to jedna z mniejszych papug, osiągająca około 40 cm;
- Kakadu żółtoczuba ma białe upierzenie i jak sama nazwa mówi, żółty czub; należy do jednej z popularniejszych odmian.
Papuga kakadu – żywienie
W środowisku naturalnym papugi żywią się owocami, warzywami i ziarnami. I taka dieta powinna obowiązywać w warunkach domowych. W sklepach można kupić gotowe mieszanki ziaren, które przed podaniem papudze powinny być namoczone. Uzupełnieniem diety są dojrzałe owoce i warzywa. Raz na jakiś czas można podać im nasiona słonecznika, dyni lub ziarna orzecha, ale ma to być raczej nagroda niż pożywienie codzienne. Doskonałym źródłem białka jest ugotowane i drobno pokrojone jajko. Można też podawać papudze kiełki, ale bezwzględnie muszą być one świeże. Papuga kakadu powinna mieć stały dostęp do pokarmu i wody.
Pielęgnacja papugi kakadu
Papugi kakadu powinny mieć codziennie zraszanie pióra. Jest to ich swoista kąpiel. Same też poświęcają wiele czasu na pielęgnacje – godzinami czyszcząc pióra. Przy tej czynności wytwarzają spore ilości ptasiego pudru, który jest niekorzystny dla alergików. Ich klatka lub woliera muszą być bardzo czyste. Codziennie powinno się usuwać resztki pokarmu i inne nieczystości, a raz na tydzień solidnie czyścić „mieszkanie” kakadu.
Bardzo często powinny być z klatki wypuszczane, by swobodnie zwiedzać mieszkanie i nawiązywać kontakt z właścicielem. Trzeba im zapewnić rozrywkę: zabawki i gry, które należy systematycznie zmieniać. Do klatki warto wrzucać nieokorowane gałązki, które mogą dziobać. Uwielbiają muzykę i potrafią tańczyć w jej rytmie. Są ptakami dość wymagającymi i przeznaczonymi dla doświadczonych hodowców. Kapryśne, o delikatnej psychice, potrzebują dużego zainteresowania. Przynajmniej raz w roku warto sprawdzić stan zdrowia kakadu u weterynarza, bowiem ptaki te często ukrywają schorzenia. Jeśli coś się dzieje, to najczęściej można poznać to po upierzeniu – ptaki tracą pióra lub są one matowe.
Papuga kakadu to trudny ptak do hodowli. Mimo wielu zalet, wymaga właściciela stanowczego, odpowiedzialnego, o silnym charakterze. W innym przypadku może zdominować nawet cały dom. Decydując się na hodowlę należy też pamiętać, że jest to ptak długowieczny i może, nawet w niewoli, dożyć sędziwych lat.
Tekst: Bogumiła Pierzchanowska
Fot. Thu Dung Nguyen, pexels.com
