Terier tybetański to pies z historią. Mieszkał w klasztorach tybetańskich i często z mnichami podróżował. Obfita sierść chroniła go przez zimowym klimatem. Był uważany za zwierzę święte, przynoszące właścicielowi powodzenie. Nigdy ich nie sprzedawano, mogły być najwyżej cennym podarunkiem i pewnie jako prezent trafiały do najbardziej odległych zakątków świata. AKC – największa amerykańska organizacja kynologiczna dopiero w 1973 roku oficjalnie uznała teriery tybetańskie za odrębną rasę.
Kochasz zwierzaki ? Kochaj odpowiedzialnie!
Pies rodzinny
Wielu rodziców zastanawia się, czy ich dziecko powinno mieć psa. Odpowiedzialne osoby doskonale wiedzą, że pies nie jest zabawką, słodką przytulanką, którą w dowolnym czasie można odłożyć na półkę, jeśli już się znudzi. To żywe stworzenie mające swoje potrzeby i oczekiwania, pełnoprawny członek rodziny.
Jednocześnie wiele osób podkreśla, że pies jest doskonałym towarzyszem dla dziecka, uczy go odpowiedzialności, wytrwałości i jest najwierniejszym towarzyszem. Jeśli zastanawiamy się nad psem dla naszego dziecka, ulegając jego żarliwym prośbom i błaganiom, powinniśmy wybrać rasę, która jest łagodna i może się sprawdzić jako towarzysz dziecięcych zabaw. Do takich psów należy na pewno terier tybetański.
Wygląd i budowa
Jest to pies średniej wielkości o mocnej charakterystycznej budowie. W kłębie osiąga najwyżej 45 cm, waży od 8 do 14 kg. Okrywa włosowa jest dwuwarstwowa. Składa się z przylegającej do skóry pierwszej warstwy włosa, na którą dodatkowo nachodzi długi włos okrywowy o prostej lub falistej strukturze. Umaszczenie jest różne: białe, kremowe, szare, czarne, łaciate. Głowa jest lekko podłużna, porośnięta mocno sierścią. Dość mocno zarysowaną kufę kończy średniej wielkości nos. Ciało psa jest dobrze umięśnione, zakończone solidnymi łapami.
Charakter
Terier tybetański jest psem inteligentnym, o mocnym charakterze. Bardzo szybko się uczy i rozumie wymagania właściciela. Może mieć jednak problem z wykonywaniem poleceń, jeśli nie widzi w nich sensu. Z tego powodu trzeba go pozytywnie wzmacniać, chwalić. Uwielbia być w centrum uwagi, jest zestresowany jeżeli zostaje na dłuższy czas pozostawiony sam. sobie. W związku z tym jest to dobry towarzysz dziecięcych harców. Czuje się pełnoprawnym członkiem rodziny i zawsze chce być blisko niej . Chętnie towarzyszy opiekunom podczas spacerów, dalekich wypraw, ale lubi też leżeć w fotelu, głaskany i dotykany. Nie wykazuje objawów agresji nawet wobec obcych, choć bywa wtedy dość powściągliwy. Decydując się na posiadanie teriera tybetańskiego należy pamiętać, że jest to pies dość „szczekliwy”. Można to skorygować podczas pierwszych miesięcy życia szczeniaka.
Wychowanie teriera tybetańskiego
Chociaż terier jest psem stosunkowo niewielkim, to nie brakuje mu energii. W początkach swojego funkcjonowania był psem pasterskim, stróżowanie ma więc we krwi. Jest bardzo czujny i reaguje na wszystkie zmiany. W ciągu kilku minut przemienia się z leniwca zalegającego z panem na kanapie, w psa gotowego do pokonywania najdłuższych tras, a nawet towarzyszenia opiekunom podczas wypraw rowerowych. Wymaga wczesnego wychowania i ustalenia hierarchii. Jeśli wyczuje niezdecydowanie i słabość opiekuna, sam zaczyna rządzić. Szybko uczy się czystości i w domu nie sprawia najmniejszych problemów. Świetnie porozumiewa się z dziećmi, nawet małymi i doskonale egzystuje z innymi zwierzętami w domu. To doskonały pies domowy, który dobrze sobie radzi nawet w małych mieszkaniach i w bloku.
Pielęgnacja
Jeśli można mówić o wadach teriera tybetańskiego, to chyba tylko o procesie pielęgnacji, który jest długotrwały i czasochłonny. Można oczywiście od czasu do czasu skorzystać z usług profesjonalnego groomera, ale o teriera należy dbać systematycznie. Chodzi przede wszystkim o czesanie i szczotkowanie przynajmniej dwa, trzy razy w tygodniu. Sierść ma niestety tendencje do kołtunienia się i tylko regularność zabiegów może przed tym uchronić. Niezbędne są też kąpiele z użyciem profesjonalnych szamponów i odżywek. Kąpiel to nie tylko czynność higieniczna, ale uwolnienie psa od zrogowaciałego naskórka. Na szczęście terier nie linieje. Zadbany i doceniony terier odwdzięczy się morzem psiej miłości.
autorka: Bogumiła Pierzchanowska
fot. pixabay
