Istnieje wiele urazów i zaburzeń fizycznych, które mogą zagrażać twojemu pupilowi. Ale jedno z nich przyćmiewa wszystkie pozostałe, pod względem szybkości postępowania dolegliwości i wysiłku włożonego w doraźne leczenie. To wzdęcia czy też gazy jelitowe, które charakteryzuje zbieranie się nadmiernej ilości gazów w układzie trawiennym.
Co to są wzdęcia i dlaczego są takie poważne?
Normalnie żołądek psa znajduje się wysoko w jamie brzusznej i zawiera niewielką ilość gazów, trochę śluzu i wszelkie trawione pokarmy. Podlega normalnemu rytmowi skurczu, przyjmując pokarm z przełyku, który jest powyżej, mieląc i miażdżąc go, odprowadzając pokarm w takiej formie do jelita cienkiego. Zwykle przebiega to bez powikłań, z wyjątkiem sporadycznego beknięcia.
We wzdętym żołądku gaz i/lub pokarm rozciąga żołądek wielokrotnie bardziej, w stosunku do jego normalnego rozmiaru, powodując silny ból brzucha. Z powodów, których jeszcze weterynarze nie rozpoznali, ten mocno rozdęty żołądek ma tendencję do obracania się, a tym samym do odcięcia nie tylko własnego dopływu krwi, ale jedynych dróg wylotowych gazu znajdującego się w środku.
Stan ten jest nie tylko wyjątkowo bolesny, ale także zagraża życiu. Pies ze wzdętym, skręconym żołądkiem (bardziej naukowo nazywanym rozszerzeniem żołądka i skrętem) umrze z bólu w ciągu kilku godzin. Dlatego należy szybko podjąć drastyczne kroki.
Jakie są czynniki ryzyka rozwoju wzdęcia?
Wzdęcia dotyczą głównie ras psów, o których mówi się, że mają głęboką klatkę piersiową, co oznacza, że ??długość klatki piersiowej od kręgosłupa do mostka jest stosunkowo długa, podczas gdy szerokość klatki piersiowej od prawej do lewej jest wąska. Przykładami ras o głębokich klatkach piersiowych są dog ??niemiecki, chart i niektóre rasy seterów. Problemy ze wzdęciami ma jednak każdy pies, nawet jamniki i Chihuahua.
Psy o wadze powyżej 45 kilogramów mają większe ryzyko wzdęcia o około 20%. Zdecydowanie częściej mają wzdęcia psy niż suki, a w grupie najwyższego ryzyka są starsze psy (7-12 lat).
Klasycznie, wzdęty pies zjadł duży posiłek i wkrótce potem intensywnie się ruszał. Niestety nie ma potwierdzonych badań, dlaczego dany pies czy rasa ma wzdęcia. Nie udowodniono, że żadna konkretna dieta ani składnik diety są, bądź nie są, związane ze wzdęciem.
Niektóre czynniki zwiększają, a niektóre zmniejszają ryzyko wzdęcia w/g obserwacji co do których weterynarze mają podobne zdania.
Czynniki zwiększające ryzyko wzdęć to przede wszystkim:
- karmienie tylko jednym posiłkiem dziennie,
- posiadanie blisko spokrewnionych członków rodziny z historią wzdęcia,
- szybkie jedzenie,
- niedowaga,
- jedzenie jedynie suchej karmy (szczególnie jeśli kwas cytrynowy jest wymieniony jako konserwant),
- karmienie z podwyższonej miski,
- ograniczanie wody przed i po posiłkach,
- karmienie suchym tłuszczem zwierzęcym wymienionym w pierwszych czterech składnikach,
- strach, lęk, temperament,
- agresja wobec ludzi lub innych psów.
Czynniki zmniejszające ryzyko wzdęcia:
- włączenie do diety karmy dla psów w puszkach,
- włączenie skrawków stołu do diety,
- wesoły lub swobodny temperament,
- karmienie suchą karmą zawierającą bogatą w wapń mączkę mięsną (taką jak mączka mięsna/jagnięca, mączka rybna, mączka z produktów ubocznych kurczaka, mączka mięsna lub mączka kostna) wymieniona w pierwszych czterech składnikach listy składników,
- jedzenie dwóch lub więcej posiłków dziennie.
Wbrew powszechnemu przekonaniu, obecność składników zbożowych, takich jak soja, pszenica lub kukurydza w pierwszych czterech składnikach, nie zwiększa ryzyka wzdęcia. W badaniu przeprowadzonym przez Perdue University Research Group, kierowaną przez dr Lawrence T. Glickman, uzyskano następujące wnioski:
- dog niemiecki był rasą numer jeden narażoną na wzdęcia,
- bernardyn był drugą rasą zagrożoną wzdęciem,
- wyżeł weimarski był trzecią rasą zagrożoną wzdęciem.
W badaniu Warda, Patonka i Glickmana dokonano przeglądu korzyści płynących z profilaktycznej operacji wzdęcia. Chirurgia profilaktyczna sprowadza się do wykonania zabiegu gastropeksji u zdrowego psa, zwykle w połączeniu z kastracją. Obliczono ryzyko zgonu z powodu wzdęcia w ciągu całego życia wraz z szacowanym leczeniem wzdęcia w stosunku do kosztu profilaktycznej gastropeksji, po czym stwierdzono, że profilaktyczna gastropeksja ma sens w przypadku ras zagrożonych, zwłaszcza doga niemieckiego, który jest najbardziej narażony na wzdęcia.
Jak sprawdzić, czy Twój pies ma wzdęcia
Pies może mieć wyraźnie rozdęty brzuch, szczególnie w pobliżu żeber, ale nie zawsze jest to oczywiste w zależności od postury i budowy psiego ciała. Najlepszą wskazówką są wymioty: zwierzę wydaje się mieć silne mdłości i wymiotuje, ale niewielką ilością treści pokarmowej. Jeśli tak się dzieje, natychmiast zawieź psa do weterynarza.
Co należy zrobić
Istnieje kilka kroków, aby uratować życie rozdętego psa. Częściowo problem polega na tym, że wszystkie kroki należy wykonywać w tym samym czasie i tak szybko, jak to możliwe. najlepiej zacząć od zmiany karmy na specjalnie dobraną dla Twojego czworonoga. Sprawdź jak dobrać karmę na mojamiska.pl
Po pierwsze: żołądek należy zdekompresować
Ogromny żołądek naciska podczas wzdęcia na główne naczynia krwionośne przenoszące krew do serca. To zatrzymuje normalne krążenie i doprowadza psa do szoku. Co gorsza, tkanka żołądka obumiera, ponieważ jest zbyt mocno rozciągnięta aby umożliwić krążenie krwi. Wyzdrowienie może nastąpić dopiero po odkręceniu żołądka i uwolnieniu gazu. Zwykle do tego celu stosuje się sondę żołądkową i pompę żołądkową, ale czasami konieczna jest operacja, aby uzyskać dekompresję żołądka.
Po drugie: należy podać szybko płyny dożylne, aby odwrócić wstrząs
Należy niezwłocznie założyć cewnik dożylny i szybko wprowadzić płyny, aby zastąpić krew, która nie może przedostać się przez wzdęty żołądek i powrócić do serca. Intensywny ból związany z tą chorobą powoduje przyspieszenie akcji serca w tak dużym tempie, że może spowodować niewydolność serca. Jeśli tętno pacjenta ma zwolnić, potrzebne są leki łagodzące ból. Podobnie jak leki przeciwwstrząsowe, antybiotyki i elektrolity są niezbędne do stabilizacji pacjenta.
Po trzecie: ocena i stabilizacja rytmu serca
Istnieje specyficzny, bardzo niebezpieczny problem z rytmem serca, zwany przedwczesnym skurczem komór lub ?PVC?. Jest on związany z wzdęciem i należy go wykluczyć. Jeśli jest obecny, do ustabilizowania rytmu potrzebne są leki dożylne. Ponieważ problem z rytmem serca może nie być widoczny aż do następnego dnia, może być konieczne ciągłe monitorowanie EKG. Zakłócony rytm serca, który obserwuje się już na początku leczenia, wiąże się z 38% śmiertelnością.
Odprężenie rozdętego brzucha psa i odwrócenie szoku to jedna kwestia, jednak leczenie nie jest jeszcze zakończone.
Operacja
Wszystkie nadęte psy, gdy są stabilne, powinny mieć operację. Bez operacji szkody wyrządzone wewnątrz nie mogą być ocenione ani naprawione, a wzdęcia mogą się powtórzyć w dowolnym momencie, nawet w ciągu najbliższych kilku godzin, a powyższe działania trzeba będzie powtórzyć. Zabieg chirurgiczny, zwany gastropeksją, pozwala na przywrócenie żołądka do normalnej pozycji, tak aby już nigdy nie mógł się skręcić. Bez gastropeksji częstość nawrotów wzdęcia może sięgać nawet 75%.
Ocena uszkodzeń wewnętrznych zwierzęcia jest również istotna w procesie leczenia i operacji. Jeśli na ścianie żołądka znajduje się fragment martwej tkanki, należy go usunąć. W przeciwnym razie pies umrze pomimo podjętej akcji ratunkowej. Śledziona, która znajduje się w pobliżu żołądka, może również skręcać się wraz z żołądkiem. Konieczne może być niestety usunięcie śledziony.
Jeśli uszkodzenie tkanki jest poważne, część żołądka może również podlegać konieczności usunięcia. Niestety śmiertelność zwierzęcia wzrasta do 28 do 38%. Jeśli uszkodzenie tkanki jest tak poważne, że konieczne jest usunięcie śledziony, śmiertelność wynosi od 32 do 38%.
Bez operacji istnieje 24% śmiertelność i 76% szansa na ponowne wzdęcia w każdym momencie. Najlepszym wyborem jest zakończenie rozpoczętego zabiegu i zbadanie jamy brzusznej. Jeśli żołądek można zablokować chirurgicznie, wskaźnik nawrotów spada do 6%. Bardzo ważne jest, aby właściciele dużych psów byli świadomi tego stanu i przygotowani na to.
Dowiedz się wcześniej, który weterynarz pełni dyżury w nocy lub w weekendy, aby w razie nagłego przypadku udać się do niego. Unikaj dużej psiej aktywności fizycznej po obfitym posiłku. Ciesz się szczególną przyjaźnią, jaką zapewnia duży pies, ale jednocześnie bądź świadomy specjalnych potrzeb i trosk o zdrowie dużego psa.
