Wiadomo, że fajnie jest mieć za psa obrońcę domu. Jednak nie każdy jest gotów na podporządkowanie swojego mieszkania owczarkowi niemieckiemu czy mastifowi. Między innymi dlatego tak wiele osób bierze pod opiekę malutkie psiaki.
Psy-miniaturki to zwierzęta bardzo ugodowe, nie sprawiające znacznych kłopotów. Są nie tylko małe, ale też słodkie. Złośliwi nazywają je psami torebkowymi lub kanapowymi, ale prawda jest taka, że te zwierzaki najbezpieczniej czują się właśnie tam, gdzie przebywają ich właściciele. Psy miniaturowe są czworonogami, które oddadzą człowiekowi serce, ale same też oczekują miłości.
Chihuahua
Chyba najbardziej znaną miniaturką jest chihuahua – uroczy psiak pochodzenia meksykańskiego, który jest bardzo drobny, ale ma wyraziste oczy i uszy. Psy tego typu miewają krótką lub długą sierść, osiągają wysokość około 25 cm, a ważą mniej niż 3 kg. Są zaskakująco rezolutne i odważne: chętnie podchodzą do znacznie większych piesków, lubią się bawić, nie boją się szczekania. Mimo to preferują towarzystwo przedstawicieli własnej rasy. Chihuahua to mały pies o wielkiej osobowości.
Psy rasy chihuahua żyją najczęściej około 13 lat. Są dość wybredne, tolerują tylko wysokiej jakości karmę i najsmaczniejsze przekąski. Mają delikatny kościec oraz kiepsko rozwinięty zmysł węchu, ze względu na bardzo małą – w stosunku do innych zwierząt – śluzówkę. Sprawiają wrażenie słabowitych i często są rozpieszczane przez opiekuna. Obcy widzą w nich zabawkę, ale to tylko pozory: chihuahua obszczeka każdego intruza.
Pies lubi przebywać z ludźmi; łatwo się adaptuje. Warto jednak zaznaczyć, że jako szczeniak wymaga częstych spacerów – ze względu na niewielki pęcherz.
Zwierzaki.expert to niezależny portal tworzony z myślą o miłośnikach zwierzaków. Jeżeli podoba Ci się nasza praca, chcesz byśmy pisali na interesujące Cię tematy, możesz w zamian postawić nam kawę. Będzie nam miło i z dodatkową dawką energii przygotujemy kolejne wpisy! Dziękujemy!
Yorkshire terrier
Yorkshire terrier, potocznie nazywany Yorkiem, pochodzi z północy Wielkiej Brytanii. Masa jego ciała nie przekracza 3,2 kg. Długich włosów pozazdrości mu niejeden kundel, ale uwaga: o taką „fryzurę” należy starannie dbać. Pielęgnacja powinna być bezstresowa i bezbolesna – inaczej york będzie jej unikał. Najlepiej czesać psa metalowym grzebieniem, najpierw zwilżając jego sierść. Specjaliści uważają, że york powinien zażywać kąpieli raz na tydzień.
Yorki żyją od 15 do 16 lat. Przyzwyczajają się do każdych warunków mieszkaniowych, nie są groźne wobec dzieci. Wymagają pielęgnacji, która bywa kosztowna, ale właścicielowi odpłacają się uczuciem. Są wrażliwe, czasem pojawia się u nich zazdrość o opiekuna. Przyzwyczajone do pieszczot i dogadzania, mogą zareagować negatywnie, gdy ktoś zacznie bawić się z nimi „niedelikatnie”. Pomimo rozmiaru, są to psy dzielne i pewne siebie, choć chwilami za bardzo ufne. To zarazem zwierzęta utalentowane: potrafią łowić, spełniają się w psich dyscyplinach sportowych. Z tego powodu należy karmić yorki odpowiedzialnie, najlepiej rozbijając racje żywnościowe na kilka małych posiłków. Właściciele najczęściej kupują swoim rasowym pupilom specjalistyczną karmę.
Rozpieszczony york bywa hałaśliwy. Ale to też zaleta: taki pies potrafi strzec swojego domu.
Maltańczyk
Maltańczyk to nie tylko bajecznie piękny pies, ale też oddany kumpel. „Szczotek” włoskiego pochodzenia jest mały – waży od 3 do 4 kg – ale jego serce płonie potężną miłością.
Psy tej rasy są małymi odkrywcami – uwielbiają długie spacery, które zazwyczaj spędzają z nosem przy ziemi. Choć uchodzą za radosne, bardzo kiepsko reagują na samotność. Pozostawione w domu, przeżywają rozterki. Jeśli Twój maltańczyk nie rozpracował jeszcze tego całego wychodzenia do pracy i ogólnie zostawiania go samego, nie martw się: to pies długowieczny, żyjący nawet 15 lat. Wszystko przed nim!
O sierść maltańczyka trzeba dbać – powinna ona być chlubą każdego właściciela. Pupil powinien być kąpany przynajmniej dwa razy w miesiącu, jego włosy trzeba przemywać specjalnym szamponem i stale szczotkować. To pies wystawowy, który wymaga też pielęgnacji zębów (te często padają ofiarą osadu). Co ciekawe, jest zwierzęciem, które nie linieje.
Pies nie powinien być przekarmiany; ma bowiem tendencję do tycia. Może być karmiony na domowe sposoby, ale dietę należy urozmaicić suplementami, które poprawią jakość jego włosów. Poza jedzeniem, maltańczyk lubi kontakt z dziećmi oraz spokój. Jest łagodny, ale – podenerwowany – może pokazać kły.
Pinczer miniaturowy (ratlerek)
4,5 kg. Zaledwie tyle waży przeciętny pinczer miniaturowy, inaczej ratlerek. To pies zgrabny, o ładnej budowie, niewysoki, ale odważny. Wygląda niepozornie, ale często „wychodzi” z niego rozrabiaka.
Pochodzący z Niemiec pinczer ma w sobie dużo wigoru i bardzo lubi biegać podczas spacerów. Bywa ciekawy świata, w domu – pozostawiony sam – czuje się niekomfortowo. Lubi ład i porządek, nie przepada za znacznymi zmianami. Wśród małych dzieci będzie czuł się nieswojo, bo wymagają one dużo opieki. To piesek, który wyraźnie reaguje na różnego rodzaju bodźce.
Ratlerki są wiernymi towarzyszami ludzi, ale czasem przejawiają agresję wobec innych zwierząt. Są zazdrosne o opiekunów i nie boją się o tym poinformować. Lubią poszczekać, gdy jest ku temu okazja; wykazują tendencję do marznięcia. Nie są jednak chorowite. Tak samo, jak maltańczyk, uchodzą za rasę długowieczną.
Choć podobne do psów chihuahua, są mniej wybredne. Nie oczekują wymyślnych smakołyków, ze smakiem zjedzą to, czym nakarmi je opiekun. Kłopotliwe nie są też kąpiele, które i tak można ograniczyć do niezbędnego minimum. Pieski należy często czesać i przemywać ściereczką. Ich sierść nie ma skłonności do obfitego wypadania. Pinczer miniaturowy bywa dominujący i głośny, ale każdy właściciel przyzna, że to tylko szorstka powłoka, pod którą kryje się wspaniały przyjaciel.
