Rag doll po angielsku oznacza szmacianą lalkę. Skąd taka nazwa dla rasy kotów? Wzięła się najprawdopodobniej od charakterystycznej cechy omawianej rasy. Kot ragdoll, wzięty na ręce przez opiekuna, całkowicie się rozluźnia i zwisa jak bezwładna lalka. Te niezwykle przyjazne i cierpliwe zwierzęta mają dość krótką historię, zresztą związaną z licznymi opowieściami stworzonymi przez ich pierwszą hodowczynię Ann Baker.
Kilka słów o początkach rasy
Rasa pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, a jej początki sięgają lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku. Ann Baker, którą uważa się pierwszą hodowczynię tych niezwykłych kotów, opowiadała, że linię zapoczątkowała ciężarna kotka potrącona przez samochód, którą Baker znalazła pewnego dnia na poboczu. Jak było naprawdę, tego do końca się nie do wiemy. Jedno jest pewne ragdoll jest rasą, która powstała w wyniku krzyżówki kota birmańskiego, burskiego i perskiego. Oficjalnie rasa została zarejestrowana w Stanach Zjednoczonych w 1965 roku. Pierwsze koty rasy ragdoll trafiły do Polski w 2001 roku.
Ragdoll – wygląd
To jedne z większych i masywniejszych kotów. Samica może ważyć około 5 kg, natomiast samiec 6-8, a czasem i 10 kg. Ich charakterystyczną cechą są jaskrawo niebieskie oczy. Miłośników rasy zachwyca jedwabista, półdługa sierść o lekkim połysku. U tej rasy najpopularniejszy kolor sierści to ciemnobrązowy i niebieski. Niektóre koty mają sierść w kolorze rudym, kremowym, czekoladowym, a nawet liliowym. Co ciekawe, nowo narodzone kocięta są zawsze śnieżnobiałe. Dopiero po około dwóch tygodniach zaczynają się wybarwiać. Właściwą maść uzyskują około trzeciego roku życia. Koty często przebywające w ciepłych pomieszczeniach mają barwę jaśniejszą, w chłodniejszych – ciemniejszą. Ragdoll ma wyraźny podbródek, szeroki i krótki pyszczek, a jego uszy są niewielkie, lekko na końcach zaokrąglone. Uwagę zwraca również duży, puszysty ogon.
Usposobienie
Uchodzą na niezwykle łagodne i przyjacielskie zwierzęta. Błyskawicznie nawiązują kontakt z domownikami. Idealnie aklimatyzują się w mieszkaniach. Kot ragdoll uwielbia być rozpieszczany, noszony i przytulany. Długie godziny lubi spędzać na kolanach opiekuna, ale nie stroni też od zabawy. Ta skłonność nie mija mu z wiekiem. Doskonale czuje się w obecności dzieci i nawiązuje dobre relacje z innymi zwierzętami obecnymi w domu. Ma niesłychane pokłady cierpliwości. Jednocześnie nie lubi zbyt długo przebywać sam w domu. Okazuje to powodując drobne szkody. Jest inteligentny i potrafi pokazać opiekunom, że jest z czegoś niezadowolony. To idealny kot dla seniorów i domów z małymi dziećmi.
Ragdoll – zdrowie
Jest to rasa stosunkowo nowa, co niestety wpływa na zdrowie kotów. Bliskie pokrewieństwo powoduje, że są podatne na określone choroby. Mogą mieć kłopoty z układem moczowym i nerkami. Często zdarzają się choroby przyzębia, zapalenie otrzewnej, a także kardiomiopatia przerostowa, czyli pogrubienie ściany serca, mogąca powodować zaburzenia jego rytmu. Radgoll powinien raz w roku przejść pogłębione badania u weterynarza, by wykluczyć ewentualne problemy ze zdrowiem lub odpowiednio szybko zareagować. Mimo wielu problemów zdrowotnych, ragdoll to rasa długowieczna. Może dożyć 18 lat.
Żywienie i pielęgnacja
Ragdoll to łasuch, dlatego trzeba uważać na jego dietę, bo ma skłonność do tycia. Zaleca się podawać mu na przemian karmę suchą i mokrą z odpowiednią ilością błonnika. Koty sterylizowane powinny otrzymywać specjalną mieszankę dla nich przeznaczoną, która jest mniej kaloryczna od tradycyjnej. Pielęgnacja nie jest specjalnie trudna. Wystarczy go czesać raz w tygodniu, bo sierść nie ma tendencji do filcowania. Szczególną uwagę należy poświęcić okolicom uszu. Konieczne jest obcinanie pazurów i sprawdzanie czystości małżowiny usznej. Ponieważ ragdoll ma problemy z zębami i przyzębiem, warto zadbać o ich sprawdzanie i mycie, aby zapobiec powikłaniom.
Ragdoll – koszt zakupu
Ragdoll to kot rasowy, więc koszt zakupu jest stosunkowo wysoki. W naszym kraju oscyluje w okolicach 2500 – 4500 zł. Wszystko zależy od renomy hodowli, z której kupujemy kota i jego indywidualnych cech, Koty typowo wystawowe są na pewno droższe, ale to wiąże się z kosztami ponoszonymi przez renomowanych hodowców, m.in. odpowiednią opieką weterynaryjną, właściwą karmą, pielęgnacją. Jeśli nie zależy nam na rodowodzie, na pewno kupimy koty za mniejszą kwotę. Zawsze jednak starajmy się, by pochodziły od sprawdzonych hodowców.
Tekst: Bogumiła Pierzchanowska
Fot. pixabay
