Wiek tej rasy datuje się na jakieś 2000-3000 lat wstecz. Ich rodzime strony to wschodnia Syberia, którą kiedyś zamieszkiwał lud Czukczów, którzy to używali tych psów do ciągnięcia sań z upolowaną zwierzyną. Czasem były to nawet dziesiątki i setki kilometrów od domu, bieg w trudnych warunkach atmosferycznych. Husky idealnie się w tej roli sprawdzały, a w dodatku są stosunkowo niewielkimi psami, więc ich utrzymanie nie było zbyt rudne.
W 1909r. zostały sprowadzone na Alaskę, gdzie po sukcesach w wyścigach zaprzęgów zyskały uznanie i popularność. Mieszkańcy miejscowości Nome tego samego amerykańskiego stanu, w 1925r. zawdzięczali psom tej rasy życie, gdyż podczas złych warunków pogodowych dostarczyły szczepionki na błonicę, która stanowiła wówczas epidemię. Pięć lat później, American Kennel Club uznał siberian husky jako odrębną rasę, a 1966 roku zrobiła to również Międzynarodowa federacja Kynologiczna (FCI).
Wygląd i pielęgnacja siberian husky
Psy tej rasy osiągają wysokość 55-60cm i wagę 20-27kg, natomiast suki 50-56cm i wagę 16-22kg. Chociaż nie są dużymi psami, to są bardzo silne, a ich ruch jest płynny, lekki i harmonijny. Sylwetka sprawia wrażenie dobrze umięśnionej, krzepkiej, ale nie ciężkiej. Głowa ma wyraźnie zaznaczony stop, nos jest prosty. Uszy są dość wysoko osadzone, stojące i trójkątne, z lekko zaokrąglonymi wierzchołkami. Oczy najczęściej są koloru brązowego, lub niebieskiego, lub i takie, i takie ? u niektórych mogą wystąpić obie te barwy nawet w obrębie jednej tęczówki. Tułów jest zwarty, w części lędźwiowej lekko się zwęża, a zad jest lekko zaokrąglony. Kończyny są silne i dość długie.
Szata siberian husky składa się z gęstego, miękkiego podszerstka, chroniącego przed niesprzyjającą pogodą i prostego włosa okrywowego. Umaszczenie obejmuje kolor czarny, szary, brązowy, biały ? dowolną ilość i dowolne kombinacje. W czasie linienia należy nastawić się na wszechobecne, latające kłębki podszerstka, który całkowicie może wypaść na okres letni. Aby w miarę ograniczyć skutki tego procesu w domu, trzeba dość często wyczesywać pupila.
Charakter i wychowanie
Siberian husky można tylko kochać lub nienawidzić. Zdania na temat charakteru tej rasy są mocno podzielone i zależą też w dużej mierze od tego, czego się po nich spodziewa. Husky są bardzo energicznymi, wesołymi i towarzyskimi psiakami. Są bardzo dobrymi towarzyszami zabaw z dziećmi, są też cenione za swoją łagodność. Ich temperament, ciekawość i ambicja mogą jednak czasem przysporzyć kłopotów. Pies, który nie dostanie dziennej, odpowiedniej dawki ruchu ( a jest mu potrzebna spora jego dawka, zwykły spacer nie wystarczy), najlepiej w postaci w biegania, może wyładowywać nadmiar sił na przedmiotach w domu. W dodatku mają one skłonności do ucieczek i trzeba przyznać, że są w tym naprawdę skuteczne. Potrafią przeskoczyć 2-metrowe ogrodzenie, lub się po nim wspiąć i opuścić ogródek. Trzeba zatem mieć je ciągle na oku i nie pozwalać się nudzić.
Siberian husky ma nie tylko podobny do wilka wygląd, ale też podobne zamiłowanie do ?wycia. W dodatku robią to dosyć często, a najczęściej jak zostają same w domu, co może nie ucieszyć sąsiadów. Trzeba zatem rozważyć, czy na pewno nadaje się on do mieszkania w bloku.
Pomimo nieprzeciętnej inteligencji, husky lubi być niezależny i łatwo traci koncentrację, gdyż ciekawi go wszystko wokół. Niektórzy twierdzą, że psy tej rasy są po porostu głupie i dlatego nie da się ich wytresować ? jest to dość powszechny mit. Husky po prostu nie za bardzo lubić rzeczy, które nie wynikają z jego predyspozycji, na przykład chodzić na luźnej smyczy – wszak zostały wyhodowane, żeby ciągnąć psie zaprzęgi. Praca, aby osiągnąć rezultat w ich szkoleniu może być dłuższa niż u niektórych innych ras, ale z pewnością przyniesie efekty.
Zdrowie
Z reguły siberian husky są odporne na większość chorób i na niesprzyjające warunki pogodowe. Gorzej mogą znosić letnie upały, więc warto zapewnić im wtedy chłodniejsze miejsce do odpoczynku i wodę. Psy tej rasy nie przyswajają cynku, więc należy uwzględnić jego suplementację w ich diecie. Niedobór może spowodować problemy skórne. Ponadto zdarzają się u nich dysplazja stawów biodrowych i postępujący zanik siatkówki.
